Yine bir kaçış yine bir çıkış yolu ararken
bu yanlızlık ve kahpe şehirden
tüm yollarım sana çıkıyor...
dur desem bile dinlemez basına buyuruk oldu bu gönül
her nekadar yapma desemde seni ister oldu bu yürek...
düşünmek istemiyorum aramak sormak istemiyorum seni
uzak durmak istiyorum senden
kendi halime kalamk istiyorum
kaçmaya çalışıyorum senden ama
düşünelerimin o amansız vurgunu yine sana getiriyor beni
Durup düşünemektende alıkoyamıyorum kendimi
seni daha görmeden neden böyle oldu herşey...
gözlerini daha görmeden irimi ufak mı
siyah mı kahve mi oldugunu bilemeden nedendir bu özlem anlamıyorum
senle konsurken bile daha görmeden
huzur doluyor gögsüme kimbilir görsem nasıl olcak...
cevapsız soruların arasında bir çıkar yol ararken
yüreğim ve düşüncelerim tek bir ortak paydada birleşiyor sende...
neden sen dediğimde sadece buna sesiz kalıyorlar
galiba çok zor bir soru bu neden sen ...
tek cevap susmak onlardaki....
tıpkı içimde kopan fırtınalarla benim sustuğum gibi...



umulmayan bir köşe başında seni gören gözlerimin
yanımda olmasını isteiği en özele....

ÜMİT NEBİL=)